دنیایی سرگرم کننده ولی خطرناک ؟
خیلی ها معتقدند که دنیای مجازی را باید به خود واگذار کرد چرا که مجازی و بی هویت است، این دسته آدم ها خود فعالانه در این عرصه گام بر میداند و به دنبال اخبار و رویدادهای این دنیاهستند.
عده ی دیگری نیز همان پدر و یا مادرهایی هستند که سرشان به دنیای واقعی گرم است و اصلا فرصتی برای گام نهادن در دنیای مجازی را ندارند؛ شاید هم سواد استفاده از ابزارهای جدید را ندارند به هر حال تمام تلاششان این است که فرزندانشان از امکانات و تکنولوژی امروزه عقب نباشند و برای تامین نیازهای آنان سخت در دنیای واقعی مشغولند.
این دسته از پدر و مادرها در مواجهه با فرزندشان وقتی که می خواهد به یک میهمانی مختلط برود سخت گارد می گیرند و مبارزه می کنند اما در عوض راضی می شوند که فرزندش در کنار او سرش در تبلت و یا گوشی موبایلش است؛ کافی است و به گمانش هیچ خطری میوه ی دلش را تهدید نمی کند، بی آنکه بداند در فضای مجازی هم می توان دورهمی مختلط برگزار کرد.
در دنیایی سیر می کنیم که واقعیت تحت تاثیر دنیای مجازی است، هر روز در فضایی مجازی اتفاقی باب می شود و دیگران به تاسی و حمایت از آن تصاویر و یا فیلم های خود را نشر می دهند و آنگاه موجی در دنیای مجازی رخ می دهد که واقعیت را به دنبال خود کشانده است.
فضای مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی هستند که با اینکه عمر خیلی
زیادی ندارند، توانسته اند به خوبی در زندگی مردم جا باز کنند. مردم بسیاری
در سنین مختلف و از گروه های اجتماعی متفاوت در فضای مجازی کنار هم آمده
اند و از فاصله های بسیار دور در دنیای واقعی، از این طریق با هم ارتباط
برقرار می کنند. امروزه روش های ارتباطی با دیگران از طریق اینترنت افزایش
یافته است. پست الکترونیک، پیام های کوتاه، چت روم ها، وب پایگاه ها و بازی
ها، روش هایی برای گسترش و حفظ روابط اجتماعی شده اند. روزانه نزدیک به
چهارصد میلیون نفر در سراسر دنیا از اینترنت استفاده می کنند و یکی از
کاربردهای اصلی اینترنت، برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران است. شاید عیب
اصلی ارتباط های اینترنتی آن است که ارتباط در فضای مجازی، اساساً بر متن
استوار است و بنابراین، از نشانه های بصری و شنیداری در تعامل های رو در رو
بی بهره است.
امروزه خانواده ایرانی در سبد فرهنگی خود مواجه با شبکه‌های ماهواره‌ای،
فضای مجازی، رسانه‌های مدرن و … است که هر کدام به نوبه خود بخشی از فرآیند
تأثیرگذاری در خانواده را هدف گرفته‌اند. بعضی از شبکه‌های ماهواره‌ای که
به طور تخصصی تمام تمرکز خود را بر مقوله خانواده نهاده است و پیام مشترک
برنامه‌های این شبکه‌ها عبارتند از: “ترویج خانواده‌های بی‌سامان ولجام
گسیخته در مقابل ساختار خانواده، عادی سازی خیانت همسران به یکدیگر، عادی
جلوه‌دادن روابط جنسی دختر و پسر پیش از ازدواج، ترویج فرهنگ هم‌باشی به
جای ازدواج و عادی جلوه‌دادن سقط جنین برای دختران (شکربیگی،۱۳۹۱).
واقعیت این است که ظهور تکنولوژی های جدید معنای خانواده را دچار دگرگونی کرده است، مدرنیته با همه ی ویژگی ها و توانایی هایش به ساختار خانواده آسیب زده است و پای موجی از اتفاقات و ناهنجاری ها رابه دنیای واقعی باز کرد.
روابط پنهانی اعضای خانواده با دیگران، آسان سازی روابط دختر و پسر، عشق بازی های دروغین و تبادل تصاویر و عکس های خصوصی همه و همه مقدماتی برای مرگ روح و یا جسم افراد در واقعیت هستند.
کافی است که اخبار همین چند روز پیش را مرور کنیم:
- خودکشی پدر به خاطر انتشار تصاویر دختر در تلگرام
- گزارشی از سریال تلخ خودکشی دانش‌آموزان
- انتشار عکس های خصوصی دختر جوان در تلگرام باعث شد این دختر خودکشی کند
- موبایل آنتن نداد، تلگرام عکسها را نفرستاد،خودکشی با موفقیت پایان یافت
- خودکشی، عاقبت دوستی تلگرامی دختر نوجوان
- قتل همسر به خاطر عضویت در گروه‌های تلگرامی
همه و همه ی این ها مقدماتی در فضای مجازی اند تا پای مرگ را به دنیای واقعی باز کنند. براستی چه کسی مسئول این سونامی مرگ است؟آیا سهل انگاری و ساده نگری خانواده به این فضا دامن مرگ را باز کرده است و یا بی تدبیری مسئولین در زمینه ی فضای مجازی به این مسائل دامن زده است؟
نوشته: اعظم پسند
